Het kan zijn dat ik u ergens anders tref. Wie weet. Maar als columnist van de Telegraaf leest u mij vandaag voor de laatste keer. Niet mijn idee. Maar, wie weet is vernieuwing wel degelijk een goed idee. In het begin is het moeilijk wennen. Maar na een tijd, kan toch het besef groeien dat iets of iemand anders groeibevorderend is. Wie weet.
Persoonlijk ben ik geen type voor onthechting. Ik kan, in een vlaag van onverklaarbare vernieuwingsdrift, bij een andere supermarktketen boodschappen doen om daarna op rasse schreden terug te keren naar wat mij vertrouwd is. Dezelfde mensen, dezelfde artikelen, dezelfde prijzen en dezelfde vertrouwde gang door de schappen, geeft mij een gevoel van geborgenheid; alsof alleen weer een herhaling van hetzelfde de moeite waard is. Maar, wie weet. Misschien getuigt mijn hechtingsdrang wel van een verkeerde mentaliteit; en moet nu juist een psycholoog van deze tijd het goede voorbeeld geven door vrolijk uit te kijken naar de uitdaging van een nieuw begin. Want wie zelf niet de moed heeft om de veranderen, zal op termijn worden ingehaald door de verandering zelf. Toch is het een feit dat mensen niet van verandering houden. En als er iemand is, die dat kan beamen dan ben ik dat wel. Tegelijkertijd staat dat haaks op wat ik elke dag doe: mensen helpen om te veranderen zodat zij opgewassen zijn tegen de snelle veranderingen van deze tijd. En het zijn doorgaans de onthechtingen van het leven waar de meeste mensen onder gebukt gaan: partners die er vandoor gaan met een ander, kinderen die niet meer thuiskomen en verlies van werk, gezondheid en erkenning. Persoonlijk ben ik keer op keer onder de indruk van de veerkracht die mensen tonen: hoe zwaar het leven ook tegenzit, weet menigeen zich toch weer op te richten omdat bij de pakken neerzitten geen aantrekkelijke optie is. Ik weet dat het een cliché is, maar daarom niet minder waar: telkens als een deur zich sluit, zal ergens anders een raampje weer opengaan.
Dus, wie weet treffen wij elkaar later op een andere plek. Daar zie ik echt naar uit. Want onveranderd is mijn drang om u als psycholoog/schrijver te blijven inspireren. Wie weet, tot ziens.
Ik ga je missen in de krant! Ik keek altijd naar de maandagkrant uit om jouw stukje te lezen. Het heeft me soms echt de ogen geopend en ik ben je daar zeer dankbaar voor. Het ga je goed en ik hoop tot ziens!
Marian
26/01/2016 19:36
(9 jaren geleden)
natuurlijk treffen wij elkaar elders
hans
26/01/2016 13:31
(9 jaren geleden)
jammer, bedankt voor het lachen en de herkenbaarheid! succes met de verandering gaat vast lukken
charlot
25/01/2016 16:11
(9 jaren geleden)
Jammer, einde van een maandagmorgen ritueel.
Hoe mooi kon een week beginnen. Misschien ook eens tijd om de Telegraaf op te zeggen ;)
Marina
25/01/2016 15:44
(9 jaren geleden)
Heel hartelijk bedankt voor al uw columns, ik bewaarde zelfs de krant als ik het niet had gelezen.
Veel succes voor de toekomst.
Traudi
25/01/2016 13:29
(9 jaren geleden)
Bedankt voor alle inspirerende stukjes!
Rosalie
25/01/2016 12:41
(9 jaren geleden)
o wat jammer , was het eerste wat ik " s morgens bij mijn koffie ging lezen , misschien moet het zo wezen ,en komt er in de plaats, iets mooiers voor je , blijf je volgen , sterke er mee groetjes
Sophia budel
25/01/2016 12:25
(9 jaren geleden)
Jeffrey, ik vroeg me altijd af wat je in die "foute" krant te zoeken had. Maar wie weet biedt zich iets beters aan, want psychologie is hot. Als ik uitgever van een krant, of tijdschrift was wist ik het wel.
Albert
25/01/2016 11:31
(9 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties