In ons land is er gelukkig vrijheid van meningsuiting. Toch is het oppassen geblazen. Want voordat je het weet heb je iemand, of een hele groep mensen, buitengesloten of beledigd. En dat mag dan eigenlijk weer niet omdat onze samenleving streeft naar inclusiviteit. Iedereen doet mee.
Niemand mag gemarginaliseerd worden. Zo wilde ik laatst een column beginnen met de zin ‘wandelen is goed voor de gezondheid’. Maar toen dacht ik: ‘nee, dat kan niet’. Immers, sommige mensen willen wel wandelen, maar kunnen dat (fysiek) niet; en er zijn ook wandelende mensen die een chronische ziekte hebben en niet beter worden door het wandelen. Bovendien zijn er ook mensen die, juist door het wandelen, geblesseerd raken door een val; en die vallen dan ook buiten de boot enkel en alleen omdat ik dat wandelen heb aangeprezen. Misschien dat ik dan wel kan zeggen: ‘Mocht je kunnen wandelen, gelijk aan al die geluksvogels die ook kunnen wandelen en je hebt dan ook nog het geluk dat je niet valt tijdens de wandeling, dan zou je daar, qua gezondheid, best van kunnen opknappen in het geval dat je verder geen onderliggende kwalen hebt, chronisch of anderszins. En dan zou ik daar natuurlijk aan toe moeten voegen: ‘niet dat wandelen de enige manier is om je gezond te voelen, waarbij het ook vermeldingswaard is dat je je niet verplicht bent om je gezond te voelen, waarmee ik duidelijk wil maken dat ook de mensen die geen gezonde levensstijl erop na houden toch mogen wandelen, of anders gewoon niet. Omdat ik deze hele mikmak toch wat te ingewikkeld vond, besloot ik een ander onderwerp te nemen; en te beginnen met de zin: ‘Een beetje man, is galant’, met als bedoeling om aandacht te besteden aan beleefdheidsvormen. Maar ook met deze zin, bleef ik steken. Want wat is nou ‘een beetje man?’ Is dat een vrouw met mannelijke trekken. Is dat een man die net geen man is? Of is dat een jongen die op de drempel staat van het man-zijn? Ik bedoel, kun je eigenlijk wel een beetje man zijn? En als dat wel zou kunnen, wat voor een man ben je dan? Bovendien zijn er genoeg mannen die, biologisch gezien, wel man zijn, maar zich geen man voelen, wat niet wil zeggen dat zij zich per se vrouw voelen, maar ergens tussen man en vrouw in, zoiets als gender-neutraal. Ik zou dan met de aanhef ‘een beetje man’ zoveel mensen tegen het hoofd stoten en uitsluiten dat mijn verhaal over galanterie volledig de mist in gaat.
Om zeker te zijn dat ik niemand beledig of uitsluit, wil ik de eerste zin van een column over positief-denken beginnen met de zin: ‘Het is een mooie maandagmorgen’. Maar ik voel, bij nader inzien, de bui al hangen. Altijd lieden die zich als notoire ‘maandagmorgenhaters’ meteen onbegrepen voelen.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties