Het is niet dat ik het verzin. Het is ook niet dat ik er een ouderwetse opvatting op nahoud als het gaat om de relatie tussen man en vrouw. Feit is namelijk dat de man zich achter de broek gezeten voelt; en dat aan de lange lijstjes van moet-dingen geen einde lijkt te komen. Ik verzin het niet. Op mijn spreekuur krijg ik keer op keer hetzelfde verhaal.
Zo komen Kees en Greet voor relatietherapie; en dan vooral omdat de ruzies bijna ondragelijk worden. Kees: ‘ik heb onderhand een extreem allergische reactie op elke zin die begint met ‘zou je niet’; op die manier word ik voortdurend op mijn tekortkomingen gedrukt; en dat terwijl ik al zoveel werk verzet; mijn vrouw is een rupsje-nooit-genoeg’. Greet: ‘ik vind Kees gewoon overgevoelig; als ik een zin begin met ‘zou je niet’, dan is het mijn manier om zijn geheugen op te frissen; twee weten meer dan één, maar hij voelt zich dan, onterecht, door mij gepiepeld’. Voor mij als hulpverlener is het niet gemakkelijk om in het driegesprek tussenbeide te komen, maar als het me dan lukt, zeg ik tegen Kees: ‘vrouwen onthouden alles; en zien vaker en sneller waar iets is blijven liggen; dat is een gegeven waar je gewoon rekening mee moet houden’. En tegen Greet zeg ik: ‘mannen zijn inderdaad gevoelig; zeker wanneer er alleen maar kritische geluiden zijn; wellicht kun je ook eens een compliment uitdelen voor de moet-dingen die al wel gedaan zijn.’ Beide opmerkingen dringen nog niet echt door omdat het geruzie gewoon verder gaat. Kees: ‘probleem is ook dat ik meestal al van plan om een klus aan te pakken; en dan presteert Greet het om, luttele seconden voordat ik wil beginnen, mij er dan op te wijzen’. Greet: ‘ik kan er ook niets aan doen dat ik sneller ben in mij denken dan Kees is in zijn handelen; daarom is het onzin dat hij zich dit persoonlijk aantrekt’. Ik doe nog een therapeutische poging en zeg tegen Kees: ‘het is een herkenbaar probleem, dat het irriteert wanneer de vrouw al dicteert wat je net van plan was, maar misschien kun je er daarom juist om lachen’. En tegen Greet zeg ik: ‘is het niet een idee om de woorden ‘zou je niet’ te veranderen in ’schat, kun je mij een plezier doen’; dan is het voor Kees gemakkelijker om tegemoetkomend te zijn’. Voor het eerst tijdens de sessie zijn beiden even stil; en zeggen dat ze eerst genoeg hebben om over na te denken.
Soms zou ik willen dat, met het veranderen der tijden, de dynamiek tussen man en vrouw, mee-verandert. Maar de praktijk laat precies hetzelfde gekissebis zien als er altijd is geweest. Vreemd is dat niet. Want niemand laat zich graag de wet voorschrijven.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties